بسم الله الرحمن الرحیم

"گفت چیست منظور از <فلینظر الانسان الی طعامه...> ؟ فرمود مقصود این است که انسان باید به علمش بنگرد که از چه کسی می آموزد."
...و چون نمی نگریم که از چه کسی می آموزیم و حتی چه می آموزیم این می شود که همگی دچار شرک پنهانیم و از آن بدتر مبتلا به درد نفاق!
نمایشگاه کتاب امسال هم پر بود از همین طعام ها ی نیازموده و نچشیده. ما البته چیز دندان گیری جز دو سه کتاب از قبل نشان شده و چند تای دیگر که در لحظه به چشم مان آمد نصیبمان نشد.
از چیزهای عجیبی که همیشه در هنگامه نمایشگاه موجبات بهت و حیرت است استقبال شدید ملت است. خب البته حدس زدنش دشوار نیست، از ملتی که کلاً جو گیر است و سالها ست که پی هر شلوغی و جمعیتی خودش را موظف می داند به سردرآوردن از ماجرا و داخل شدن در آن چنین رفتاری دور از انتظار نیست.
نوشته بود انتشاراتی های خارجی از این همه استقبال شوکه شدند و تا حالا نظیرش را در هیچ نمایشگاه کتابی ندیده بودند!
 جالب هم اینجاست که ما در کتابخواندن هیچ رتبه ی قابل ذکری در دنیا نداریم و این همه استقبال می کنیم از نمایشگاه کتاب! حالا چه جور می شود کتابنخوانی ملت را با این همه استقبال جمع کرد نمی دانم.

پی نوشت:

- نمی دانم شما به اسامی غرفه های انتشاراتی ها دقت کردید یا نه؟ مثلاً اسم انتشارات را گذاشته اند حضرت عباس آنوقت هرچه کتاب دارد راجع به آشپزی و آموزش تکواندو و بدنسازی و غیره است! یا مثلاً وقتی اسم غرفه را می گذارند <در انتظار ظهور> تو فکر می کنی کتابهایی بیابی به تناسب اسمی که برای انتشارات گذاشته اند ولی می بینی بی ربط ترین چیزها را منتشر کرده اند.